Korea Północna z własnym smartfonem. Korzenie prowadzą do Chin

Prezentowany na corocznej "Narodowej Wystawie Sukcesów IT" telefon, przypisywany Madusan Economic Federation, najprawdopodobniej nie jest owocem północnokoreańskiej myśli technologicznej. Eksperci wskazują na jego chińskie pochodzenie. Zdjęcia urządzenia, opublikowane przez państwowe media, sugerują, że jest to zmodyfikowana wersja smartfona produkowanego przez jednego z chińskich producentów. Działa on na systemie Android, prawdopodobnie w wersji dostosowanej do specyfiki północnokoreańskiego rynku, czyli pisownią dialektu północnokoreańskiego.

Wprowadzenie składanego smartfona na rynek północnokoreański może wydawać się zaskakujące w kontekście gospodarczych trudności, z jakimi boryka się ten kraj. Od 2020 roku Korea Północna zmaga się z wyraźnym spadkiem importu. Głównym powodem tej sytuacji jest pandemia COVID-19 i związane z nią zamknięcie granic, które dodatkowo pogłębiło izolację kraju. Sankcje w handlu międzynarodowym, nałożone w związku z programem nuklearnym Korei Północnej, dodatkowo utrudniają import towarów.

W 2022 roku zaobserwowano jednak stopniowe wznawianie importu do Korei Północnej. Znaczący wpływ na tę tendencję ma odwilż w relacjach z Chinami, które są głównym partnerem handlowym tego kraju. Pekin odgrywa kluczową rolę w zaopatrywaniu Korei Północnej w niezbędne towary, w tym żywność, leki i technologie. Współpraca gospodarcza z Chinami jest dla Pjongjangu niezbędna do utrzymania stabilności reżimu i zaspokojenia podstawowych potrzeb ludności.

Chiny zabiegają o poparcie Korei Północnej z ważnych powodów geopolitycznych. Pjongjang stanowi dla Pekinu strategiczny bufor wobec wpływów USA i Korei Południowej. Poparcie Korei Północnej jest dla Chin ważnym elementem w regionalnej rywalizacji o wpływy. Dodatkowo Chiny obawiają się destabilizacji na Półwyspie Koreańskim, która mogłaby doprowadzić do fali uchodźców i wzrostu napięć w regionie.

Korea Północna jest w dużym stopniu uzależniona od Chin w zakresie technologii. Wprowadzenie na rynek składanego smartfona, nawet jeśli jest on chińskiej produkcji, może być postrzegane jako próba demonstracji technologicznego postępu i modernizacji kraju.

Wprowadzenie składanego smartfona na rynek północnokoreański rodzi pytanie o sensowność takiego posunięcia. Czy w kraju, gdzie dostęp do informacji jest ściśle kontrolowany, a internet ograniczony do intranetu, takie urządzenie ma rację bytu? Czy Koreańczycy z Północy potrzebują składanych smartfonów, skoro ich główne funkcje są w tym kraju bezużyteczne?

Korea Północna od lat produkuje własne smartfony, wyposażone w funkcje multimedialne, takie jak odtwarzacze muzyki, aparaty fotograficzne czy gry. Jednak ich potencjał jest mocno ograniczony przez brak dostępu do globalnego internetu i platform streamingowych. W Korei Północnej nie ma mowy o oglądaniu filmów na Netflixie, słuchaniu muzyki na Spotify czy korzystaniu z mediów społecznościowych. Smartfony służą głównie do komunikacji, robienia zdjęć i grania w proste gry.

W tym kontekście wprowadzenie składanego smartfona wydaje się paradoksalne. Urządzenie to zostało zaprojektowane z myślą o konsumentach, którzy oczekują najlepszych wrażeń z oglądania filmów i korzystania z internetu. Składane smartfony powstały, by oferować duży ekran przy jednoczesnej wygodzie z trzymania takiego telefonu w kieszeni lub dłoniach. W Korei Północnej funkcje, które pozwoliłyby wykorzystać potencjał takiego urządzenia, są jednak w dużej mierze niedostępne. Czy więc składany smartfon ma sens w tym kraju?

Możliwe, że władze Korei Północnej postrzegają składany smartfon jako symbol statusu i technologicznego postępu. Wprowadzenie go na rynek może być próbą wykreowania wizerunku nowoczesnego państwa, które nie pozostaje w tyle za światowymi trendami.