Polscy przedsiębiorcy szukają pracowników z Afryki i Azji by powiększać zyski

Przede wszystkim, większość pracodawców poszukuje tzw. taniej siły roboczej, aby móc skutecznie oszczędzać na kapitale ludzkim. Z badania Grupy Progres wynika, że 1/4 firm w Polsce planuje poszerzyć swoje kadry o nowych pracowników z państw afrykańskich oraz azjatyckich, przykładowo jeszcze kilkanaście lat temu wśród pracodawców panowały negatywne zdania na temat zatrudniania pracowników za granicy, jednakże teraz, w gorszej sytuacji (z punktu widzenia pracodawcy, nie pracownika), polscy pracodawcy coraz chętniej postanawiają zatrudniać obcokrajowców.

Ma to swoje podłoże w niższym poziomie bezrobocia niż kilkanaście lat temu, przy wysokim poziomie bezrobocia pracodawca mógł cieszyć się wielkim popytem na prace ze strony pracownika, co miało sojowe przełożenie w postaci mniejszych wymagań płacowych, a co za tym idzie możliwością zwiększania kadry pracowniczej bez konieczności uciekania się do bezwzględnego podniesienia płacy roboczej.

W przypadku niższego poziomu bezrobocia pracodawcy, chcąc przyciągnąć do siebie pracowników, są zmuszeni w pewien sposób o nich „rywalizować”, tak jak przy wyższym poziomie bezrobocia popyt ze strony pracownika był duży, a ze strony pracodawcy mały, to w przypadku niskiego poziomy bezrobocia sytuacja się odwraca: pracodawca ma zawężone pole wyboru, przy czym pracownik ma niezwykle szerokie, co za tym idzie, pracodawca nie pozyska już nowego kapitału ludzkiego przez samo wystawienie oferty pracy, ale musi zaoferować coś, co sprawi, że pracownicy wybiorą jego zakład zamiast zakładu konkurencji, tym czymś jest bezwzględna podwyżka płacy roboczej.

Co jest proste i zrozumiałe samo przez się, bezwzględna podwyżka dla pracowników prowadzi zawsze do pewnego obniżenia stopy zysku i wszelkich powikłań z tym związanych dla pracodawcy, dlatego też pracodawca ucieka się do różnych technik, aby tego uniknąć. Jedną z takich właśnie technik (aby powiększyć kapitał ludzki firmy przy niskim poziomie bezrobocia, bez uciekania się do podwyżki) jest zapełnienie kadry zakładowej pracownikami z krajów o znacznie niższym poziomie życia, czy też ulokowanie tam swojego kapitału, jednak tego drugiego nie będziemy tutaj rozpatrywać.

Otworzenie zakładu na kapitał ludzki z krajów o relatywnie niższym poziomie życia pozowała na powiększenie kadry bez konieczności podwyższania płac, oferta pracy w Polsce dla przeciętnego mieszkańca Ukrainy, czy też powyższej wspomnianych pracowników z Azji, czy Afryki będzie nieporównywalnie wyższa niż to, co może mu zaoferować jego lokalny pracodawca. Przykładowo w przypadku Polski i Ukrainy różnica w oferowanych zarobkach różnie się 3, a nawet 4 razy na korzyść pracy w Polsce.

Dlatego właśnie pracodawcy w czasie relatywnie niskiego bezrobocia są skłoni powiększać swój kapitał ludzki za pośrednictwem sprowadzania pracowników z biedniejszych państw- pozwala im to go rozszerzyć bez konieczności uciekania się do podwyżki.

Według danych Portalu Publicznych Służ zatrudnienia, w ciągu 10 lat liczba zezwoleń na pracę

wydanych cudzoziemcom wzrosła dziesięciokrotnie, mianowicie z 35 416 do 365 490 zezwoleń w 2022 roku, co po zestawieniu z wykresem bezrobocia dowodzi powyżej postawioną tezę.

Do Polski najczęściej przyjeżdżają mężczyźni, stanowią oni 75,8 procent pracowników tymczasowych, natomiast jedynie 24,1 procent stanowią kobiety, co głównie jest to spowodowane wysokim popytem na miejsce pracy dla płci męskiej oraz rodzajem wykonywanej pracy, oraz współczesnymi normami kolektorowymi, w których to częściej za pracą wyjeżdża mężczyzna niż kobieta.

Z badania wynika, że polscy pracownicy w ciągu miesiąca pracują średnio 168 godzin, sprawa inaczej ma się u pracowników z Azji czy z Afryki, gdzie pracują o 52 godziny więcej - 220 godzin w miesiącu. Ponownie, pracownicy ci na zasadzie kontrastu są bardziej zgodni przyjmować takie warunki pracy, gdyż warunki pracy w ich rodzimych zakładach bywają jeszcze gorsze.

Grafiki obrazujące średnio wyższy czas pracy w państwach o niższym poziomie życia.